حافظشناسی، خودشناسی
مقاله «حافظشناسی، خودشناسی» بهقلم زندهیاد دکتر علیمحمد حقشناس که در مجله نشر دانش(۱۳۶۲) منتشر شده، دربردارنده نکاتی بسیار خواندنی درباره اهمیت فرهنگی و هویتی شعر حافظ برای ایرانیان و عموم فارسیزبانان جهان است: «برای ما فارسیزبانان، حافظشناسی خودشناسی است، زیرا حافظ به مبدأ و مرکز فرهنگی که فارسی پاسدار آن است و ما پرورده آنیم نزدیکتر کس است و آشناترین و دمسازترین کس. هرگاه حافظ را بهراستی شناخته باشیم، انگار رمز و راز فرهنگ خود را شناختهایم... غزلهای حافظ جلوهگاه پوشیدهترین رازی است که خود گوهر ممتاز نظامهای فرهنگی و تمدنی مشرقزمین و کلید اصلی شناخت این تمدنها و فرهنگهاست. حافظ بیش از هر سخنسرای پارسیگوی دیگری با قرآن و با اصل و اساس نظام فرهنگی و تمدنی ایران اسلامی، آشنا نه، دمساز نه، بلکه یکی و یگانه است. شعر او بیش از نوای سخن هر شاعر دیگر در پردهپرده روح و روان ما فارسیزبانان غوغا برمیانگیزد و تکتک پردگیان مستور آن سرزمین ناخودآگاه را به مستی و پایکوبی و دستافشانی برمیانگیزد.»