انجمن مجازی حافظ خوانان ایران

دکتر محمدجعفر یاحقی در مقاله «حافظ مردم» که در مجله حافظ‌پژوهی (۱۳۹۸) آمده است، می‌نویسد: «شعر حافظ دنیای شاعرانگی فارسی را مسخر کرده است. شعر او را همه طیف‌ها با هر اندازه از فهم و درک و دریافت و ذوق و هنردوستی و شعرشناسی و ایران‌گرایی و اسلام‌پناهی دوست می‌دارند و گاه خود را در آن می‌بینند. مردم حافظ را از خودشان می‌دانند، حافظ ملک آن‌هاست و هرکاری که دلشان خواست با او می‌کنند و هرتصرفی را در ملک خودشان می‌کنند. جلوه‌های این تغییرها و تصرف‌ها در فال‌های حافظ و ضرب‌المثل‌ها و تکیه‌کلام‌های حافظانه و اقتباس‌ها و تغییرات موردی از شعر حافظ نمودار گشته و در نتیجه دگرسانی‌های شعر وی را در نسخه‌ها و چاپ‌ها تا این حد که امروز می‌بینیم گسترش داده است.» 

حافظ‌شناسی، خودشناسی 

مقاله «حافظ‌شناسی، خودشناسی» به‌قلم زنده‌یاد دکتر علی‌محمد حق‌شناس که در مجله نشر دانش(۱۳۶۲) منتشر شده، دربردارنده نکاتی بسیار خواندنی درباره اهمیت فرهنگی و هویتی شعر حافظ برای ایرانیان و عموم فارسی‌زبانان جهان است: «برای ما فارسی‌زبانان، حافظ‌شناسی خودشناسی است، زیرا حافظ به مبدأ و مرکز فرهنگی که فارسی پاسدار آن است و ما پرورده آنیم نزدیک‌تر کس است و آشناترین و دمسازترین کس. هرگاه حافظ را به‌راستی شناخته باشیم، انگار رمز و راز فرهنگ خود را شناخته‌ایم... غزل‌های حافظ جلوه‌گاه پوشیده‌ترین رازی است که خود گوهر ممتاز نظام‌های فرهنگی و تمدنی مشرق‌زمین و کلید اصلی شناخت این تمدن‌ها و فرهنگ‌هاست. حافظ بیش از هر سخن‌سرای پارسی‌گوی دیگری با قرآن و با اصل و اساس نظام فرهنگی و تمدنی ایران اسلامی، آشنا نه، دمساز نه، بلکه یکی و یگانه است. شعر او بیش از نوای سخن هر شاعر دیگر در پرده‌پرده روح و روان ما فارسی‌زبانان غوغا برمی‌انگیزد و تک‌تک پردگیان مستور آن سرزمین ناخودآگاه را به مستی و پایکوبی و دست‌افشانی برمی‌انگیزد.»