بسیاری از مخاطبان شعر حافظ که اهل مطالعه‌اند این نکته را می‌دانند که پاره‌هایی از مضامین و مفاهیم شاعران پیشین ایران در شعر شاعر بزرگ ما آمده است؛ زنده‌یاد دکتر محمدامین ریاحی در مقاله «سرچشمه‌های مضامین حافظ» در مجله هفت‌هنر (۱۳۵۰) در این باره چنین می‌نویسد: «همه شیفتگان این شاعر دریااندیشه آسمانی‌زبان و صاحب‌دلان و صاحب‌نظرانی که از شراب سخنش مستیها یافته‌اند می‌خواهند بدانند که این رند عالم‌سوز خرابات حقیقت تا چه اندازه به آثار دیگر شاعران عنایت داشته است.
خواجه‌شیراز اهل مطالعه و کتاب بوده و علاوه بر اینکه قرآن را اندر سینه داشته، به متون نظم و نثر ادب فارسی نیز عنایت خاص می‌ورزیده است و معانی و مضامینی را که شاعران پیش از او گفته اما حق بیان را ادا نکرده بودند گرفته و در اوج فصاحت بیان کرده و آن‌همه را به‌صورت بیت‌الغزل معرفت درآورده است.»